18/3/14

Πότε χρειάζεται οι γονείς να απευθυνθούν σε ειδικό ψυχικής υγείας?

http://www.google.gr/imgres?sa=X&biw=1366&bih=664&tbm=isch&tbnid=ET9xhoaumu19-M%3A&imgrefurl=http%3A%2F%2Fkidsandco.com.au%2Fpsychology-services%2Fpsychological-treatments&docid=TWbamSm4MTWOcM&imgurl=http%3A%2F%2Fkidsandco.com.au%2Fwp-content%2Fuploads%2F2010%2F06%2Fsmilinghand.jpg&w=851&h=564&ei=LEooU4vjOub07Aa-5IHIDg&zoom=1&ved=0CFQQhBwwAA&iact=rc&dur=955&page=1&start=0&ndsp=15 Στις μέρες μας οι γονείς που μας επισκέπτονται συχνά αναρωτιούνται αν μια συμπεριφορά ή συνήθεια του παιδιού τους είναι "φυσιολογική", καθώς και κατά πόσο το παιδί επηρεάζεται από μια δύσκολη και στρεσογόνο κατάσταση που βιώνει η οικογένεια (έντονες συγκρούσεις, διαζύγιο, ασθένεια ή απώλεια αγαπημένου προσώπου κτλ.) Παρακάτω παρατίθενται ενδεικτικά ορισμένα συμπτώματα και συμπεριφορές του παιδιού που ενδέχεται να χρήζουν περεταίρω διερεύνησης.
http://www.google.gr/imgres?sa=X&biw=1366&bih=664&tbm=isch&tbnid=oF6iqyvfQ6ZrjM%3A&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.parenthub.com.au%2Fnews%2Fkids-news%2Fpsychological-therapies-improve-life-children-post-traumatic-stress-disorder%2F&docid=IrbJeXBsH8yFbM&imgurl=http%3A%2F%2Fwww.parenthub.com.au%2Fwp-content%2Fuploads%2F120335444-Child-therapy.jpg&w=725&h=483&ei=LEooU4vjOub07Aa-5IHIDg&zoom=1&ved=0CMwBEIQcMCU&iact=rc&dur=806&page=3&start=37&ndsp=25
Είναι λοιπόν χρήσιμο να ζητείται η συμβουλή ειδικού όταν ένα παιδί:
* Εμφανίζει διαταραχές στην αναπτυξιακή του πορεία (στους τομείς του λόγου, της κινησης, της επικοινωνίας, της αυτονόμησης κτλ)
* Παρουσιάζει διαταραχές στους τομείς της διατροφής (άρνηση λήψης τροφής, υπερφαγία), του ύπνου (συχνοί εφιάλτες, νυχτερινός τρόμος, αυπνία) ή/και του ελέγχου των σφιγκτήρων (ενούρηση, εγκόπριση)
* Εμφανίζει σωματικά συμπτώματα ψυχογενούς αιτιολογίας, όπως πονοκεφάλους, εμέτους, πόνους στην κοιλιά κτλ (και έχει αποκλειστεί οργανική παθολογία)
* Δεν κάνει βλεμματική επαφή
* Παρουσιάζει δυσκολία στη συγκέντρωση και έντονη ψυχοκινητική ανησυχία (κινείται συνεχώς, διασπάται εύκολα η προσοχή του, δυσκολεύεται να εστιάσει σε μια αντίστοιχη της ηλικίας του δραστηριότητα)
* Κλείνεται στον εαυτό του, αποφεύγει κάθε επικοινωνία ή επιτίθεται
* Εμφανίζεται συνεχώς κουρασμένο, θλιμμένο, σκεπτικό
* Έχει συχνές εκρήξεις θυμού
* Υιοθετεί επικίνδυνες συμπεριφορές ή αυτοτραυματίζεται
* Δυσκολεύεται ιδιαίτερα στον αποχωρισμό
* Παρουσιάζει σχολική άρνηση ή απότομη κάμψη στη σχολική του επίδοση
* Δεν έχει σχέσεις με την ομάδα των συνομιλήκων

http://www.google.gr/imgres?sa=X&biw=1366&bih=664&tbm=isch&tbnid=y3oEtb7s6DOYEM%3A&imgrefurl=http%3A%2F%2Fdrtsila.com%2Ftherapy%2Fchild-and-teen-therapy%2F&docid=oBUpZjLH_PtGTM&imgurl=http%3A%2F%2Fdrtsila.com%2Fwp-content%2Fuploads%2F2013%2F02%2Fslide_children.jpg&w=460&h=350&ei=LEooU4vjOub07Aa-5IHIDg&zoom=1&ved=0CPQCEIQcMF0&iact=rc&dur=4744&page=5&start=87&ndsp=23
Γενικότερα, αν μια συμπεριφορά του παιδιού είναι ιδιαίτερα έντονη, επαναλαμβανόμενη, ασυνήθιστη, προκαλεί ανησυχία και δυσκολία στην οριοθέτηση καλό είναι να ζητείται η συμβουλή κάποιου ειδικού.
Επίσης, συστήνεται στους γονείς να απευθυνθούν σε ειδικό σε περιπτώσεις όπου η οικογένεια αντιμετωπίζει έντονες ψυχοπιεστικές καταστάσεις (όπως έντονες συγκρούσεις, χωρισμό, ασθένεια, θάνατο) ή απλώς οι ίδιοι έχουν απορίες ή διαφωνίες σχετικά με το χειρισμό θεμάτων που αφορούν το παιδί. Πολλές φορές η προληπτική επίσκεψη στον ειδικό συμβάλλει στην αποτροπή μελλοντικών προβλημάτων και προάγει την λειτουργικότερη διαχείριση των δυσκολιών.

Κάτια Λαζάρου, Σύμβουλος ψυχικής υγείας (PgD)

Πηγή